Kosmetologia - moja praktyka

Cześć Kochani! Lipiec już prawie za nami, a mam wrażenie jakby dopiero zaczęły się wakacje. Już miesiąc odbywam praktyki w studiu kosmetycznym, a ósmego sierpnia je kończę i w pełni będę mogła korzystać z lata. Z drugiej strony szkoda mi stamtąd odchodzić. Bardzo polubiłam samo studio, ale też personel i szefów. Naprawdę chodzę tam z ogromną przyjemnością. Po pierwszym roku na kosmetologii posiadałam jedynie pewną wiedzę teoretyczną (w mojej szkole na pierwszym roku nie ma zajęć w pracowni), więc obawiałam się, że będę jedynie podawać kawę, sprzątać i ewentualnie przyglądać się funkcjonowaniu salonu kosmetycznego. A jednak źle myślałam.

Nauczyłam się wielu rzeczy. Podejmowałam pierwsze kroczki w manicure czy pedicure. Sterylizowałam narzędzia, ogólnie pomagałam w salonie. Nie sądziłam, że będę miała szansę wykonywać peeling kawitacyjny, mezoterapię bezigłową, liposukcję ultradźwiękową, wziąć udział w szkoleniu dotyczącym nowego sprzętu a potem robić nim zabiegi. A jednak. Myślę, że jak na pierwszy miesiąc jakichkolwiek praktyk to naprawdę sporo. Kto wie, może w ciągu tych kilku ostatnich dni uda mi się ogarnąć depilację laserową laserem diodowym. W każdym razie to już wyższa szkoła jazdy.

Praktyki wymagały ode mnie przełamania bariery dotykania obcych ludzi. Wierzcie lub nie, ale miałam z tym ogromne problemy! Sama się dziwiłam. A jak już pokonałam strach, to musiałam nauczyć się dotykać mocniej i pewniej. Kto to widział kosmetolog, co stroni od dotykania klientów. Tak czy inaczej idzie mi coraz lepiej.

Poza tym przekonałam się, że prowadzenie gabinetu kosmetycznego wymaga dużego wysiłku, ogromnej pracy, zorganizowania i pasji. Chociaż kiedyś marzył mi się własny salon, to teraz nie jestem do końca przekonana, czy wystarczyłoby mi nerwów, żeby wszystko w nim ogarniać. Ale kto wie...

Klienci. To dopiero niezły temat. Tylu różnych typów osobowości w ciągu jednego miesiąca nigdy nie miałam okazji zobaczyć. Często klientki są uprzejme, dobrze wychowane, ale zdarzają się zadufane w sobie z poczuciem wyższości, co chcą być traktowane po królewsku. Zdarzają się też takie, które przychodzą niepewne, trochę zagubione, panie będące pierwszy raz w jakimkolwiek salonie. Czasem wchodząc do gabinetu, wyglądają jakby szły na ścięcie, ale to zrozumiałe - nie wiedzą, czego się spodziewać. Za to jak serducho mi się raduje, kiedy po zabiegu klientka wychodzi z gabinetu z uśmiechem od ucha do ucha, zupełnie zrelaksowana, z uniesioną głową.

Utwierdza mnie to w przekonaniu, że to czego się uczę ma sens. I wtedy docinki "Co to za zawód!" absolutnie mnie nie dosięgają. Życzę każdej kobiecie, żeby od czasu do czasu mogła pozwolić sobie na chwilę odprężenia właśnie w salonie, gdzie nie ona musi dbać o wszystko, ale inni dbają o nią :)

Buziaki, pa!